Autor: Getty Images. Choroba Hashimoto nie jest przeciwwskazaniem do szczepienia przeciwko grypie. Pamiętaj, że odpowiedź naszego eksperta ma charakter informacyjny i nie zastąpi wizyty u lekarza.
fot. Adobe Stock, famveldman Szczepienie psa przeciwko wściekliźnie to obowiązek każdego właściciela czworonoga. Szczepienia psa przeciwko wściekliźnie dokonuje się po ukończeniu 3. miesiąca życia, jednak nie później niż po upływie 30 dni od tej daty. Kara za nieszczepienie psa jest wysoka, może wynieść nawet kilka tysięcy złotych. Ile kosztuje szczepienie psa? Spis treści: Ile kosztuje szczepienie psa? Szczepienia psa: obowiązkowe i dodatkowe Kara za nieszczepienie psa Szczepienia psa: harmonogram szczepień Szczepienia psa, które warto wykonać Ile kosztuje szczepienie psa? Cena za szczepienie psa zależy od placówki oraz miejscowości, ale także od tego, na ile szczepień się zdecydujesz. Koszt szczepienia przeciwko wściekliźnie, które trzeba wykonać co roku, nie jest wysoki - to ok. 50 złotych. Koszt poszczególnych szczepień różni się także w zależności od rodzaju preparatu i gabinetu weterynaryjnego. Także koszty pozostałych szczepień są zdecydowanie niższe, niż koszty leczenia chorób, przed którymi chronią. Ile kosztuje szczepienie psa (cena za pierwszą dawkę): szczepienie przeciwko wściekliźnie: 30 - 50 zł, szczepienie przeciwko nosówce: 40 - 55 zł, szczepienie przeciwko parwowirozie: około 50 zł, szczepienie poliwalentna przeciwko nosówce i parwowirozie: 70 - 90 zł, szczepienie przeciwko chorobie Rubartha: około 50 zł. Roczny koszt szczepień psa oscyluje w okolicach 120 zł. Kwota nie jest wysoka, a może uchronić pupila przed chorobami, inne osoby przed zakażeniem po ewentualnym ugryzieniu, a tobie dać spokój ducha. fot. Ile kosztuje szczepienie psa/Adobe Stock, Africa Studio Szczepienia psa: obowiązkowe i dodatkowe Obowiązek szczepienia psa spoczywa na jego właścicielu. Za jego niedopełnienie przewidziane są kary, które wyszczególnione zostały w kodeksie wykroczeń. Obowiązkowe zasadnicze szczepienie psa W Polsce obowiązkowym szczepieniem dla psa jest wyłącznie szczepienie przeciwko wściekliźnie. Pierwszą dawkę podaje się po ukończeniu 3 miesiąca życia psa, następnie trzeba je powtarzać co 12 miesięcy. Informacja o zaszczepieniu psa przeciwko wściekliźnie trafia do paszportu zwierzęcia lub książeczki zdrowia. Wpis ten jest wymagany np. do tego, by wyjechać z psem za granicę. Obowiązek szczepienia psa może być także kontrolowany, a w razie braku stosownego zaświadczenia na właściciela czworonoga nakładana jest kara. Inne zasadnicze szczepienia dla psa Do innych zasadniczych szczepień (poza tym przeciwko wściekliźnie) należą: szczepienie przeciwko nosówce, szczepienie przeciwko parwowirozie, szczepienie przeciwko chorobie Rubartha. Dodatkowe szczepienia psa Lekarz weterynarii może zalecić wykonanie także innych szczepień, spoza w/w. Są to: szczepienie przeciwko parainfluenzie, szczepienie przeciwko herpeswirozie, szczepienie przeciwko leptospirozie. Na rynku dostępne są także szczepionki przeciwko grzybicy skórnej i koronawirozie jelitowej, jednak są to choroby o zwykle łagodnym przebiegu, które ustępują bez powikłań. Do dyskusyjnych szczepionek zalicza się także tę przeciwko boreliozie, choć część weterynarzy twierdzi, że także warto takie szczepienie wykonać. fot. Szczepienia psa na wściekliznę/Adobe Stock, Ivonne Wierink Kara za nieszczepienie psa Gdy dojdzie do ugryzienia przez psa, jego właściciel zobowiązany jest do przedstawienia książeczki zdrowia i udokumentowania, że pies był szczepiony przeciwko wściekliźnie. Taką książeczkę należy dostarczyć do szpitala, w którym leczona jest ugryziona osoba możliwie jak najszybciej. Kara za nieszczepienie psa przeciwko wściekliźnie może wynieść nawet 1000 zł. W przypadku psów ras uchodzących za najbardziej agresywne kara może wynieść nawet kilka tysięcy złotych. W skrajnych przypadkach za nieszczepienie psa można również trafić do więzienia, a pupil może zostać właścicielowi odebrany. Szczepienia psa: harmonogram szczepień Szczeniaków nie należy szczepić zaraz po urodzeniu. Warto jednak zarejestrować go w gabinecie weterynarza i zapytać, kiedy jest najlepszy czas na szczepienie. Dodatkowo niektóre gabinety oferują przypominanie o terminie szczepienia, w formie np. SMS. Przez pierwsze tygodnie życia małe pieski mają tzw. odporność bierną. Wraz z mlekiem matki, a zwłaszcza siarą, otrzymują przeciwciała matczyne, które chronią je przed chorobami. Poziom odporności biernej spada między 8 a 12 tygodniem życia. W przypadku szczeniąt wychowujących się bez matki, uzasadnienie ma wcześniejsze szczepienie, wykonane już w 4. tygodniu życia. Zwykle stosuje się taki harmonogram szczepień szczeniąt: 4 - 6 tydzień (przeciwko nosówce i parwowirozie), 8 - 10 tydzień (przeciwko nosówce, parwowirozie, leptospirozie i chorobie Rubartha), 12. tydzień (przeciwko nosówce, parwowirozie, leptospirozie, parainfluenzie, chorobie Rubartha), 2 tygodnie po zakończeniu szczepień podstawowych: Bordetella bronchiseptica, 3 - 4 miesiąc (przeciwko wściekliźnie). Szczepienia należy powtarzać w kolejnych latach: przeciwko wściekliźnie co 12 miesięcy od daty pierwszej szczepionki, przeciwko nosówce, parwowirozie, chorobie Rubartha i parainfluenzie co rok lub co 2 - 3 lata, w zależności od potrzeb i wskazań. Szczepienie przeciwko leptospirozie warto wykonać co roku na wiosnę. fot. Pierwsze szczepienie psa/Adobe Stock, Ivan Kmit Szczepienia psa, które warto wykonać Jednym ze szczepień zalecanych dla szczeniąt jest szczepienie przeciwko parwowirozie. Ta groźna choroba wirusowa objawia się biegunką, a w przypadku młodych piesków szybko może doprowadzić do odwodnienia, przyspieszenia akcji serca i zaburzeń krzepliwości krwi. Kolejnym szczepieniem, które warto wykonać, jest szczepienie przeciwko nosówce. Śmiertelność wśród najmłodszych psów w przypadku tej choroby wynosi od 30 do 80%, za to te, które ją przeszły, mogą mieć problemy neurologiczne lub problemy ze szkliwem. Objawy nosówki u psów bywają bardzo różne, a sama choroba może mieć postać nieżytową, neurologiczną, oczną, skórną, płucną, żołądkowo-jelitową. Przebieg nosówki może być ostry, podostry lub przewlekły. Kolejne szczepienie zalecane to szczepienie przeciwko chorobie Rubartha. Śmierć zwierzęcia może nastąpić już po kilku godzinach od wystąpienia pierwszych objawów. Jest to zakaźne zapalenie wątroby, którym pies może zarazić się przez kontakt z wydalinami bądź wydalinami chorych zwierząt, ale wirus może zostać przeniesiony także na ubraniach właściciela. Kolejną groźną dla psów chorobą jest leptospiroza. Najczęściej psy zarażają się nią poprzez zanieczyszczone kałuże czy rzeki, ale źródłem zakażenia może być też kontakt z moczem chorego zwierzęcia. Co ważne, leptospiroza jest zoonozą, człowiek może zarazić się nią od swojego pupila. Treść artykułu została pierwotnie opublikowana Czytaj także:Najlepsza sucha karma dla psaNajładniejsze rasy psówCo zrobić, gdy pies wymiotuje?Nadczynność tarczycy zwana jest często hipertyreozą (ang. hyperthyreosis lub hyperthyroidism). Może przyjmować postać jawną, z całym wachlarzem dość charakterystycznych objawów, jak i utajoną, gdzie nadmiar hormonów tarczycy jest na tyle niewielki, że nie rozwija się postać kliniczna choroby. Na nadczynność tarczycy narażone
Ponad połowa pacjentów z rakiem tarczycy była w przeszłości wystawiona na ekspozycję promieniowania. Ich choroba miała często bardziej złośliwy przebieg i wiązała się z gorszym rokowaniem. W przeprowadzonym badaniu kanadyjscy lekarze przeanalizowali grupę 125 chorych po chirurgicznym leczeniu raka tarczycy. Jak pokazało badanie 56% z nich było narażonych na promieniowanie co najmniej 3 lata przed zabiegiem. Zwykle naświetlania miały charakter leczenia łagodnych schorzeń jak np. trądzik lub było to związane z warunkami pracy. Pacjenci z badanej grupy byli obserwowani przez średnio 10,6 lat. W tym okresie 16% z nich doświadczyło nawrotów choroby, u 9% wystąpiły przerzuty nowotworu. W porównaniu z kontrolą, której członkowie byli leczeni chirurgicznie z powodu raka tarczycy, ale nie byli narażeni na promieniowanie, badani chorzy częściej mieli przeprowadzane zabiegi chirurgiczne tyroidektomii (83% vs 38%), wymagali dodatkowego zabiegu (23% vs 2%), mieli: 4 stopień choroby (16% vs 5%), odległe przerzuty (9% vs 2%), raka tarczycy w czasie obserwacji (8% vs 3%) lub umarli z powodu tego nowotworu (4% vs 1,5%). Badanie dowodzi, że pacjenci z historią naświetlań chorują na bardziej agresywny nowotwór tarczycy w porównaniu do innych pacjentów z rakiem tarczycy. Rokowanie tych chorych jest również mniej korzystne. Źródło: Archives of Otolaryngology-Head & Neck Surgery 2009; 135(4):355-359 Onkologia Ekspercki newsletter z najważniejszymi informacjami dotyczącymi leczenia pacjentów onkologicznych ZAPISZ MNIE
MP - Szczepienia; Pol Arch Intern Med (PAMW) Lekarz Wojskowy; Książki; Choroby tarczycy. Badania diagnostyczne. Badania laboratoryjne. PrzeciwciałaFot: royaltystockphoto / Szczepionka przeciw tężcowi wstrzykiwana jest podskórnie. Jej głównym składnikiem jest toksoid tężcowy (T). Jej podanie powinno zostać poprzedzone badaniem lekarskim i dokładnym wywiadem. Osoba zaszczepiona powinna pozostać przez 30 minut pod obserwacją lekarza. Szczepionka przeciwtężcowa chroni przed zakażeniem spowodowanym zabrudzeniem rany ziemią, w której znajdują się przetrwalniki laseczek tężca. Po podaniu szczepionki organizm wytwarza przeciwciała i rozwija mechanizm pamięci immunologicznej chroniący przed zachorowaniem po ponownym zetknięciu z tężcem. W jaki sposób podawana jest szczepionka przeciwtężcowa? Jedna dawka szczepionki przeciw tężcowi to 0,5 ml. Należy ją wstrzykiwać głęboko podskórnie, najlepiej w mięsień naramienny lub przednio-boczną część uda. Nie wolno jej podawać dożylnie, dlatego przed wstrzyknięciem trzeba się upewnić, czy igła nie została wprowadzona do naczynia krwionośnego. Zobacz też: Co to jest DTP? Powikłania po szczepieniu przeciw błonicy, tężcowi i krztuścowi Zobacz film: Kiedy zaszczepić się przeciwko tężcowi. Źródło: 36,6 Czy szczepionka przeciw tężcowi powoduje skutki uboczne? Szczepionka może powodować działania niepożądane. Występują one jednak bardzo rzadko. Osobom zaszczepionym najczęściej doskwiera: odczyn ogólny - charakteryzujący się złym samopoczuciem, bólem głowy, podwyższoną temperaturą ciała, dreszczami i nadpotliwością; objawy mogą się utrzymywać 24-48 godzin; odczyn miejscowy - charakteryzujący się zaczerwienieniem, bolesnością, obrzękiem i swędzeniem w miejscu wstrzyknięcia. Zobacz też: Szczepionka dla dziecka 6w1 - korzyści Po szczepieniu pojawić się mogą także: objawy nadwrażliwości ze strony układu pokarmowego, zaburzenia krwi i układu chłonnego, jak trombocytopenia, zaburzenia nerek i dróg moczowych, szczególnie niewydolność nerek, zaburzenia centralnego i obwodowego układu nerwowego, podskórne guzki, czyli ziarniniaki, przekształcające się niekiedy w aseptyczne ropnie. Dla kogo wskazana jest szczepionka przeciwtężcowa? Szczepionka stosowana jest do czynnego uodpornienia dzieci, młodzieży i dorosłych w ramach: Programu Szczepień Ochronnych, gdy występują przeciwwskazania do podawania szczepionek, które zawierają antygeny DTP, DT oraz Td, a także jako dawka przypominająca, profilaktyki czynno-biernej tężca w przypadkach ran zanieczyszczonych i z dużym prawdopodobieństwem obecności Clostridium tetani, ochrony nieszczepionych wcześniej ciężarnych kobiet, które obawiają się, że poród może zostać przeprowadzonych w niehigienicznych warunkach. Zalecana jest także osobom z niedoborami immunologicznymi, we wstrząsie, z dużą utratą krwi, poddanym promieniowaniu radioaktywnemu, leczonym hormonami kory nadnerczy i cytostatykami, silnie wyniszczonym lub osłabionym. Szczepionka przeciwtężcowa - przeciwwskazania do stosowania Nie należy stosować szczepionki w sytuacji, gdy: stwierdzono nadwrażliwość na substancję czynną lub na którykolwiek z pozostałych składników preparatu, po poprzednim podaniu szczepionki wystąpiła trombocytopenia lub objawy neurologiczne, występują choroby przewlekłe w okresie zaostrzenia, występują ostre stany chorobowe przebiegające z gorączką, istnieje podejrzenie infekcji (innej niż tężec) w okresie inkubacji. Zobacz film: Szczepienie dzieci - fakty i mity. Źródło: 36,6 Kalendarz szczepienia przeciw tężcowi Zgodnie z obowiązkowym Programem Szczepień Ochronnych szczepionką przeciw tężcowi objęte jest każde dziecko. Preparat powinny też przyjąć osoby dorosłe, które w przeszłości nie były szczepione lub nie zostało to udokumentowane. Pełen cykl obejmuje trzy dawki pierwotne oraz dawki uzupełniające. Pierwsze dwie podaje się w odstępie 4-6 tygodni. Trzecią wstrzykuje się po upływie 6-12 miesięcy. Zapewnia ona odporność, która utrzymuje się od 5 do 10 lat. Szczepienie przypominające polega na podaniu dawki po upływie 10 lat. Zapewnia ono długotrwałą ochronę przed tężcem. Kobietom ciężarnym, które nie były szczepione albo zostały poddane niepełnemu cyklowi podstawowemu, preparat podaje się w drugim trymestrze, jeśli zachodzi ryzyko urodzenia dziecka w niehigienicznych warunkach. Jeśli przyszła matka otrzymała 1-2 dawki przed zapłodnieniem, powinna je uzupełnić w trakcie ciąży. Natomiast jeśli podstawowe szczepienie miało miejsce ponad 10 lat przed ciążą, należy podać dawkę przypominającą w drugim trymestrze. Szczepienia przeciw tężcowi po zranieniu W postępowaniu z osobami zranionymi należy uwzględnić ich stan, czas, jaki upłynął od poprzednich szczepień i stopień ryzyka zachorowania na tężec (zależy od rodzaju obrażenia). Dawkowanie szczepionki w przypadku zranienia wygląda następująco: do 5 lat od szczepienia można zrezygnować z podania dawki przypominającej, zakładając, że w tym czasie utrzymuje się ochronny poziom przeciwciał, osoby zranione w ciągu 5-10 lat od ostatniej szczepionki powinny otrzymać dawkę przypominającą, powyżej 10 lat od szczepienia stosuje się profilaktykę czynno-bierną - podaje się dawkę szczepionki, a 30 minut później dodatkowo surowicę przeciwtężcową (dotyczy szczególnie osób z ranami wysokiego ryzyka zakażenia), osoby nieszczepione przeciwko tężcowi, o niekompletnym szczepieniu czy niepewnej historii szczepienia powinny otrzymać trzy dawki. Zobacz film: Szczepienie dzieci. Tak czy nie? Źródło: Stylowy Magazyn Czy artykuł okazał się pomocny? . 729 726 582 476 346 63 357 406
choroby tarczycy a szczepienia
